دلم با دوست دایم در وصالست
فراق از وی مرا دیگر محالست

برو ای عقل رخت خویش بربند
که عشق از گفت و گویت در ملالست

سلاطین رااگر مال است مارا
گدائی درش مال و منالست

حجاب تو توئی آمد و گرنه
همه عالم جمالش را مثالست

به پیش عارف حق بین دو عالم
مر اسمای الهی را ظلالست

هرآنکو وحدت حق را ز کثرت
ببیند بی گمان صاحب کمالست

به پیش چشم تو روشن اسیری
همه عالم بنور ذوالجلالست