۱۷۹ بار خوانده شده

شمارهٔ ۱۱۷

ای مصحف جمال تو اوراق کاینات
عالم ز نور روی تو آیات محکمات

از پرتو تجلی روی تو روشن است
گر کعبه و کنشت و گر دیر سومنات

روشن ز ذره های صفاتست مهر ذات
بود صفات تست مدام از نمود ذات

اسماء تو ظلال شئونات داتیست
اسما، عیان شده بظلال تعینات

عالم ظهور روی ترا گشته اینه
ظاهر صفات و ذات تو ز اعیان ممکنات

بحر محیط مشرب تو شد اسیریا
از فیض نوربخش توئی منبع حیات

نهصد هزار بحر شراب تجلیش
نوشیده و تشنه تری بهر باقیات
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۱۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۱۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.