گر مهر فاحببت بذرات نه ساریست
سرگشتگی عالم و آدم ز طلب چیست

از شوق تو سرگشته شد افلاک و کواکب
واندر طلبت آب بهر گوشه جاریست

از کعبه ترا گر طلبد زاهد عابد
مطلوب ز بتخانه و از دیر بگو کیست

ز آئینه دل زنگ دوئی گر بزدائی
روشن بنماید که همه، غیر یکی نیست

این طرفه که از باده وصلش همه مستند
در قید خمار غم هجران ز اسیریست