دو عالم غرق انوار تجلی است
همه ذرات بیخود همچو موسیست

چرا مجنون شدی در جست و جویش
نظر بگشا که عالم پر ز لیلیست

من از مستی خبر از خود ندارم
چه جای زهد و سالوسی و تقویست

بیا واعظ ز دیدارش سخن گو
چه جای قصه رضوان و حوریست

نظر برمهر رویش کن ز ذرات
که تابان هم ز صورت هم ز معنیست

مرا تا دیده بر روی تو بارست
فراغت از همه دنیا و عقبیست

اسیری دولت دیدار وصلش
کجا بیند چو در قید اسیریست