هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی از حافظ، به موضوعاتی مانند عشق، می‌نوشی، خرابات، رندی، و عرفان می‌پردازد. شاعر از عشق به معشوق، باده‌نوشی، و راه‌های روحانی سخن می‌گوید و از مفاهیمی مانند فنا، سیر و سلوک، و اسرار الهی یاد می‌کند.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، اشاره به می‌نوشی و خرابات ممکن است برای گروه‌های سنی پایین‌تر مناسب نباشد.

شمارهٔ ۱۷۲

از شاهد و می گر خبری هست بگوئید
چون باده پرستی هنری هست بگوئید

در کوی خرابات فنا سالک ره را
جز عشق اگر راهبری هست بگوئید

معشوق مرا کز غم او بیدل و دینم
با عاشق بیدل نظری هست بگوئید

غیر از رخ جانان که شد او مطلع انوار
در دور اگر ماه و خوری هست بگوئید

جز رفتن این مرتبه قید باطلاق
درسیر و سلوک ار سفری هست بگوئید

چون غمزه فتان تو ای ماه پری رو
در دور قمر فتنه گری هست بگوئید

از بهر خمار اشکن اگر صاف اگر درد
در میکده گر ماحضری هست بگوئید

جز زاهد رعنا که بود مانع عشاق
در عشق اگر دردسری هست بگوئید

چون پیر مغان عارف اسرار کماهی
گر زانک بعالم دگری هست بگوئید

جز شادی وصل و غم هجران زخ یار
بالله که بهشت و سقری هست بگوئید

در کوی خرابات بقلاشی و رندی
گر خود ز اسیری بتری هست بگوئید
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۷۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۷۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.