۱۷۲ بار خوانده شده

شمارهٔ ۱۷۹

دل ما وایه روی تو دارد
بجان سودای هر موی تو دارد

جمال روی تو بیند ز هر رو
دل عارف که رو سوی تو دارد

دل ما میل حسن خوب رویان
بروی تو که بر بوی تو دارد

ز شاهی عار باشد آن گدا را
که روزی راه بر کوی تو دارد

نماز کس قبول آمد که او رو
بمحراب دو ابروی تو دارد

ندارد هیچ ساحر آن فریبی
که چشم شوخ جادوی تو دارد

اسیری هیچ آزادی نجوید
چو دل دربند گیسوی تو دارد
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۷۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۸۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.