ره روانی که راه حق پویند
از خدا جز خدا نمی جویند

واله آن جمال و رخسارند
عاشق حسن آن پری رویند

صورت او بدیده بنگارند
نقش غیرش ز لوح دل شویند

راز اورا بگوش او شنوند
هرچه گویند هم بدو گویند

روز و شب بیقرار و آرامند
همه در جست و جوی دلجویند

گر بصورت ز آدمی زادند
هم ملک سیرت و خدا خویند

طیلسان فنا چو می پوشند
فارغ از دلق کهنه و نویند

قطب دور و محیط دایره اند
همچو پرگار گرد خود پویند

ای اسیری نگر بعین یقین
کین همه نقش صورت اویند