هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی است که بر بی‌نیازی از ظواهر دینی و زهد ریاکارانه تأکید دارد و عشق و مستی معنوی را به عنوان راهی برای رسیدن به حقیقت توصیف می‌کند. شاعر از مخاطب می‌خواهد که از زاهدان و صوفیان بی‌ذوق درباره عشق نپرسد و به جای آن، از مستان و خراباتیان درباره حالات عرفانی سؤال کند. همچنین، متن به نفی قید و بندهای ظاهری و تأکید بر تجربه مستقیم عرفانی می‌پردازد.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و استفاده از استعاره‌هایی مانند مستی و خرابات ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، درک کامل این متن نیاز به آشنایی با ادبیات عرفانی و اصطلاحات خاص آن دارد.

شمارهٔ ۱۸۶

از ما سخن کشف و کرامات مپرسید
مستان خدا را ز مقامات مپرسید

با زاهد رعنا خبر از عشق مگوئید
از صوفی بی ذوق ز حالات مپرسید

غیر از خبر شاهد و میخانه و مطرب
مطلق سخن از پیر خرابات مپرسید

جز موسی وقتی که بود کامل دوران
از طور و تجلی و ز میقات مپرسید

در قید خودی مانده بمطلق نبرد پی
محجوب صفت را خبر از ذات مپرسید

هر ذره گر از مهر رخش آیت خاص است
چون یار عیانست ز آیات مپرسید

از باده پرستان خراباتی قلاش
از مسجد و او راد و ز طاعات مپرسید

از عارف بینا که جهان مظهر حق دید
از خلوت و از نور و ز طامات مپرسید

از گم شده کوی فنا همچو اسیری
از دیر و خرابات و مناجات مپرسید
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۸۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۸۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.