هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه از زبان عاشقی بیان می‌شود که از فراق یار خود رنج می‌برد و آرزو می‌کند که یارش به او توجه کند. شاعر از جمال یار، رخ نقاب‌گشوده، دلبری و مهر او سخن می‌گوید و از درد هجران و عشق نافرجام می‌نالد. همچنین، او از غمزه‌های چشم یار و تأثیر آن بر دل عاشقان می‌گوید و امیدوار است که یارش روزی به او روی خوش نشان دهد.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مضامین عاشقانه و احساسی است که ممکن است برای مخاطبان زیر 16 سال پیچیده باشد. همچنین، درک عمیق از عشق و فراق نیاز به تجربه و بلوغ عاطفی دارد که معمولاً در نوجوانان و بزرگسالان دیده می‌شود.

شمارهٔ ۱۹۹

یارم اگر جمال نماید چه می شود
از رخ نقاب زلف گشاید چه می شود

دلبر اگر بکلبه احزان بیدلان
روزی بروی مهر درآید چه می شود

در بزم وصل گر بدهد بار عاشقان
تا روزگار هجر سرآید چه می شود

بیمار عشق را اگر آن بیوفا طبیب
یک لحظه پرسشی بنماید چه می شود

چشمش بغمزه چون دل زهاد می ربود
گر جان عاشقان برباید چه می شود

گر یار رو نهان کند از ما زمان زمان
تا جان ما بشوق فزاید چه می شود

زان یار اسیریا که بحسن است بی نظیر
صد جور اگر بجان تو آید چه میشود
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۹۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۰۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.