جان ما را میل دل جستن نشد
درد و غم در پیش وی گفتن نشد

وعده کرد امشب که آیم پیش تو
ز انتظارش امشبم خفتن نشد

عقل دوراندیش چندانی که کرد
جوی خون از دیده ها بستن نشد

بر امید آنکه یارم می کشد
در بدر گردیدم و کشتن نشد

خواست دل کز دام هجران بگسلد
عمر آخر گشت و زان جستن نشد

جانم ار دارد فراغ از هر دو کون
لیکن از عشق بتان رستن نشد

ای اسیری شکر کن کز عشق او
هرگزت یک لحظه برگشتن نشد