هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی و عاشقانه است که از مستی و بی‌خودی در عشق سخن می‌گوید. شاعر خود را رند و می‌نوش معرفی می‌کند و از ساقی و میخانه یاد می‌کند. او از عقل و زهد دوری می‌جوید و به عشق و مستی شراب معنوی اشاره دارد. در نهایت، شاعر بر ضرورت گذر از خودی برای رسیدن به وصال معشوق تأکید می‌کند.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عرفانی و استعاره‌های شراب و مستی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی مضامین مانند بی‌خودی و گذر از خود نیاز به بلوغ فکری دارد.

شمارهٔ ۲۵۰

مستم ز جام عشق و ندارم ز خود خبر
ساقی رهان مرا زمن از جرعه دگر

رندیم و باده نوش و بمیخانه معتکف
ز آواز نی برقص و رخ ساقی در نظر

مست مدام نرگس ساقیم آنچنان
کز دست بیخودی نشناسیم پاو سر

جویای عیش و عشرتم ای پیر میکده
با ما ز شاهد و می و میخانه گو خبر

مست شراب جام الستم نه با خودم
با ما ز عقل و زهد مگوئید و خیر وشر

عشاق سر خوشند، بزن ساز مطربا
شه بیت عاشقانه دگر باره گو ز سر

تا با خودی اسیر فراقی اسیریا
گر وصل دوست میطلبی از خودی گذر
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۴۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۵۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.