هوش مصنوعی: این متن عرفانی درباره عشق الهی و فداکاری در راه آن است. شاعر بیان می‌کند که تنها کسانی که درد عشق را چشیده‌اند می‌توانند ارزش آن را درک کنند. عاشق واقعی کسی است که جان و دل را در راه معشوق فدا کند و از خودگذشتگی نشان دهد. متن بر اهمیت عشق حقیقی، گذشتن از خود و رسیدن به معرفت تاکید دارد.
رده سنی: 16+ محتوا دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن برای نوجوانان کم‌سن‌وسال دشوار بوده و نیاز به بلوغ فکری دارد. همچنین استفاده از استعاره‌های پیچیده و مفاهیم انتزاعی عرفانی، مناسب مخاطبان با سطح درک بالاتر است.

شمارهٔ ۲۵۷

هرکسی کز لذت درد تو باشد با خبر
درد عشقت رابجان خواهد همیشه بیشتر

در وفای عشق تو هرکس که جان و دل نباخت
کی توانش گفت عاشق، صورت بی جان شمر

وه چه عیش است این که دلرا هست در ملک غمت
کز غم عشق تو دارد هر زمان ذوقی دگر

زاهد خود بین ندارد ای دل از دلبر خبر
رو خبر از عاشقی جو کز خودی شد بیخبر

دیده بینا نداری ورنه رویش ظاهرست
چشم معنی برگشا خوش در جمالش می نگر

در وفای عشق در هر دم دل و جان و جهان
پیش معشوقست عاشق را کمینه ماحضر

در ازل چون از می عشقت اسیری مست شد
تا ابد هرگز نیابد او ز هشیاری اثر
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۵۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۵۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.