هوش مصنوعی: متن بالا یک شعر عرفانی است که بر عشق و فداکاری در راه عشق تأکید دارد. شاعر از مخاطب می‌خواهد که در عشق بسوزد و بگذرد، از ناز و نیاز بپرهیزد، و با یاد دوست به پرواز درآید. همچنین، به صبر، قناعت، و ترک حرص و آز توصیه می‌کند و بیان می‌کند که تنها با فنا شدن در راه عشق می‌توان به وصال رسید. در نهایت، شاعر از مخاطب می‌خواهد که از عقل بگذرد و به ملک عاشقی وارد شود.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که درک آن به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی نیاز دارد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند فنا شدن در عشق یا ترک عقل ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده یا گمراه‌کننده باشد.

شمارهٔ ۲۷۷

دلا در عاشقی می سوز و می ساز
براه عشق او می باش جانباز

بکوی عشق شو چون خاک ره خوار
نیازی پیش گیر و بگذر از ناز

ز یاد دوست دل را بال و پر ده
که تا شهباز جان آید بپرواز

رضا کن پیشه و صبر و قناعت
مبرا ساز دل از حرص و از آز

اگر در عشق ترک سر بگویی
به پیش عاشقان گردی سرافراز

تو تا فانی نگردی در ره عشق
در وصلش برویت کی شود باز

بترک دین و دنیا بایدت گفت
اگر خواهی که گردی محرم راز

ز ساز وصل او یابی نوائی
اگر با مطرب عشقی هم آواز

اسیری از مقام عقل بگذر
بملک عاشقی آی و وطن ساز
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۷۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۷۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.