ما سالها بکوی ملامت دویده ایم
راه سلامت همچو ملامت ندیده ایم

حرص و امل چو رهزن راه طریقتند
مارخت دل بملک قناعت کشیده ایم

مفتی اگر ز راه خرد میرسد بجان
ما از طریق عشق بجانان رسیده ایم

از جام وصل مست مدامند جان و دل
تا مابکوی میکده خلوت گزیده ایم

از عقل و زهد خشک بشستیم دست دل
تا جرعه ز باده عشقش چشیده ایم

آشفته گشته ایم و پریشان و بیقرار
تا از نسیم زلف تو بوئی شنیده ایم

مرآت روی اوست اسیری همه جهان
ما عکس حسنش از همه ذرات دیده ایم