هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه بیانگر عشق عمیق و فداکاری شاعر به معشوق است. شاعر از ترک لذت‌های دنیوی و اخروی برای وصال معشوق سخن می‌گوید، عشق را به عنوان دین خود می‌پذیرد و از بیداری روح از خواب جهل به واسطه این عشق سخن می‌گوید. همچنین، شاعر به زیبایی معشوق اشاره می‌کند که از کعبه و بت‌خانه نیز برتر است.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اشارات مانند 'زیر پرده' و 'بت عیار' ممکن است نیاز به تفسیر داشته باشند که برای سنین بالاتر مناسب‌تر است.

شمارهٔ ۳۶۸

ما دین و دل فدای غم یار کرده ایم
جان را بعشق آن صنم ایثار کرده ایم

ما ترک لذت دو جهانی بعشق دل
بربوی وصل آن بت عیار کرده ایم

انکار عاشقی برما کفر و کافریست
تا ما بدین عشق تو اقرار کرده ایم

پوشیده نیست نکته ازما ز سر عشق
از بس که درس عشق تو تکرار کرده ایم

شادم ز وصل و نیست دلم را غم فراق
جان را زخواب جهل چو بیدار کرده ایم

حسن ترا ز کعبه و بتخانه دیده ایم
تسبیح را بعشق تو زنار کرده ایم

از زیر پرده رو به اسیری نمود و گفت
در پرده ما جمال خود اظهار کرده ایم
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۶۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۶۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.