هوش مصنوعی: این شعر به توصیف جمال و زیبایی معشوق می‌پردازد و تأثیر عمیق آن بر عاشق و جهان را بیان می‌کند. شاعر از عشق و محبت سخن می‌گوید و تأکید می‌کند که در این رابطه تنها معشوق، محبت و عاشق حضور دارند. شعر با توصیف شادی و بی‌غم ناشی از دیدن جمال معشوق به پایان می‌رسد.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که درک آن برای کودکان دشوار بوده و بیشتر مناسب نوجوانان و بزرگسالان است. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیه‌های پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.

شمارهٔ ۳۶۹

روی تو به نقشهای محکم
بنمود جمال خود بعالم

آخر بکمال حسن خود را
آورد عیان به نقش آدم

هرلحظه بجلوه نماید
حسن رخ تو بچشم محرم

حسن تو گرفت جمله آفاق
شد ملک جهان ترا مسلم

خورشید رخت چو گشت تابان
شد محو فنا جهان بیکدم

چشمت بکرشمه می رباید
جان و دل عاشقان دمادم

در آینه روی خود عیان دید
آورد بخویش عشق محکم

بازد همه روزه عشق با خود
خود بود بخویش یار و همدم

آوازه ز عاشق و ز معشوق
انداخت بکاینات هر دم

کس نیست درین میان بجز یار
محبوب و محبت و محب هم

زان دم که جمال دوست دیدیم
شادیم اسیریا و بی غم
وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۶۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۷۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.