هوش مصنوعی: این متن عاشقانه و عرفانی، بیانگر احساسات عمیق شاعر نسبت به معشوق است. شاعر از عشق و شیدایی، شادی در خیال معشوق، بیقراری و اشتیاق به وصال، و ناتوانی در توصیف جمال معشوق سخن می‌گوید. همچنین، اشاره‌ای به دوری از زهد و گرایش به می و میخانه دارد.
رده سنی: 16+ متن حاوی مفاهیم عاشقانه و عرفانی پیچیده‌ای است که درک آن برای مخاطبان جوان‌تر دشوار بوده و ممکن است نیاز به تجربه و دانش بیشتری برای فهم کامل داشته باشد.

شمارهٔ ۳۷۰

ما در هوای وصل تو شیدای عالمیم
پیوسته با خیال تو شادان و خرمیم

ما در خیال زلف پریشان بیقرار
آشفته خاطریم و بسودای محکمیم

مونس کجا شویم به زهاد چونکه ما
در میکده بشاهد و می یار و همدمیم

محروم از جمال تو یک دم نبود جان
چون در حریم انس بوصل تو محرمیم

چون حسن عارض تو نیاید بشرح و وصف
ما در بیان حسن و جمال تو ابکمیم

جانرا ز درد فرقت جانان خبر کجاست
از وصل او همیشه چو دلشاد و بی غمیم

تا حسن تو نقاب اسیری ز رخ فکند
در پرتو جمال تو حیران عالمیم
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۶۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۷۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.