هوش مصنوعی: شاعر در این متن بیان می‌کند که در طریقت عرفان و حقیقت، راهنمایی و پیشوایی می‌کند. او با وجود دوری از جان و جهان در عشق معشوق، همواره با او آشناست. اگرچه در ظاهر گدا و قلاش است، اما در معنا پادشاه عالم است. او خود را پادشاه ملک فقر می‌داند و در عین حال مانند گدایان بر درگاه معشوق گدایی می‌کند. شاعر از قید و بندهای دنیوی رها شده و به حقیقت می‌رسد. او زاهدان را از تقلید دور می‌کند و خانه تحقیق را می‌گشاید. همچنین، با دم عیسای عرفان، مردگان جهل را زنده می‌کند و روح بخشی و جانفزایی می‌نماید.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن برای مخاطبان زیر 16 سال ممکن است دشوار باشد. همچنین، استفاده از اصطلاحات خاص عرفانی و ادبی نیاز به سطحی از بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات کلاسیک فارسی دارد.

شمارهٔ ۳۷۶

در طریقت ره روانرا رهنمائی میکنم
در حقیقت عارفانرا پیشوائی میکنم

گر شدم بیگانه از جان و جهان در عشق او
لیک با جانان همیشه آشنائی میکنم

گر چه در صورت گدا ورند و قلاش آمدم
لیک در معنی بعالم پادشائی میکنم

پادشاه ملک فقرم تخت استغنا مراست
چون گدایان بردر او گرگدائی میکنم

تا گرفتارم بمائی در شمائی کی رسم
چون شدم آزاده از مائی شمائی میکنم

زاهد از تقلید منشین در پس در بیش ازین
خانه تحقیق را چون در گشائی میکنم

از دم عیسای عرفان مردگان جهل را
ای اسیری روح بخشی جانفزائی میکنم
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۷۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۷۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.