هوش مصنوعی: این متن عرفانی و شاعرانه، بیانگر تجلی نور الهی و ذات بی‌نظیر خداوند است. شاعر خود را عنقای قاف بی‌نشانی می‌داند که در همه جا حاضر است و خورشید اوج لامکانی است که از تمام کاینات تابان است. او منبع رحمت و حیات دو عالم است و ذاتش در مرآت جهان‌ها نمایان است. متن تأکید دارد که تنها بینایان می‌توانند جمال نوربخش او را ببینند و کافر و مؤمن هر دو به سوی او روی می‌آورند.
رده سنی: 18+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و آشنایی با مباحث عرفانی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نمادهای پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

شمارهٔ ۳۸۱

دو عالم پرتوی از نور ذانم
جهان روشن ز خورشید صفاتم

منم عنقای قاف بی نشانی
که در هر جای و بی جای و جهاتم

من آن خورشید اوج لامکانم
که تابان از جمیع کایناتم

منم آن منبع رحمت که باشد
دو عالم زنده از بحر حیاتم

بود ظاهر برای چشم بینا
ز مرآت دو عالم عکس ذاتم

برون از وصف امکانم بباطن
بظاهر گرچه عین ممکناتم

ز اسما و صفات از فصل(و)وصلم
زروی ذات جمع هر شتاتم

برویم کافر و مؤمن کند روی
که من هم کعبه و هم سومناتم

بجز بینا نمی بیند اسیری
جمال نوربخش مبهماتم
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۸۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۸۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.