دو عالم پرتوی از نور ذانم
جهان روشن ز خورشید صفاتم

منم عنقای قاف بی نشانی
که در هر جای و بی جای و جهاتم

من آن خورشید اوج لامکانم
که تابان از جمیع کایناتم

منم آن منبع رحمت که باشد
دو عالم زنده از بحر حیاتم

بود ظاهر برای چشم بینا
ز مرآت دو عالم عکس ذاتم

برون از وصف امکانم بباطن
بظاهر گرچه عین ممکناتم

ز اسما و صفات از فصل(و)وصلم
زروی ذات جمع هر شتاتم

برویم کافر و مؤمن کند روی
که من هم کعبه و هم سومناتم

بجز بینا نمی بیند اسیری
جمال نوربخش مبهماتم