هوش مصنوعی:
این متن عرفانی و فلسفی به بیان جایگاه متعالی انسان در جهان می‌پردازد. شاعر خود و انسان را به عنوان نسخه جامع جهان، مرکز دایره زمین، محور آسمان و جان جهان معرفی می‌کند. او از اسرار نهفته در حروف و دفتر هستی سخن می‌گوید و تأکید می‌کند که انسان هم ظاهر است و هم باطن، هم عیان است و هم نهان. در نهایت، شاعر به بی‌نیازی از نام و نشان و رسیدن به گنج نهان اشاره می‌کند.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات عرفانی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نمادهای پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.
شمارهٔ ۴۰۰
ما حاوی سرکن فکانیم
ما نسخه جامع جهانیم
اسرار حروف دفتر کون
از خط رخ نگار خوانیم
بیرون ز احاطه جهانیم
برتر ز زمین و از مکانیم
ما مرکز دایره زمینیم
ما محور دور آسمانیم
این جمله جهان مثال جسم است
ما جان جهان جان جانیم
مائیم محیط هر دو عالم
بنگر که چه بحر بیکرانیم
در ملک فنا اگر گدائیم
سلطان جهان جاودانیم
آن گنج نهان بما عیان شد
ما خود بطلسم داستانیم
از هر دو جهان کنار داریم
با آنکه همیشه در میانیم
چون مظهر ظاهریم و باطن
هم عین عیان و هم نهانیم
از ما مطلب نشان اسیری
از نام و نشان چوبی نشانیم
ما نسخه جامع جهانیم
اسرار حروف دفتر کون
از خط رخ نگار خوانیم
بیرون ز احاطه جهانیم
برتر ز زمین و از مکانیم
ما مرکز دایره زمینیم
ما محور دور آسمانیم
این جمله جهان مثال جسم است
ما جان جهان جان جانیم
مائیم محیط هر دو عالم
بنگر که چه بحر بیکرانیم
در ملک فنا اگر گدائیم
سلطان جهان جاودانیم
آن گنج نهان بما عیان شد
ما خود بطلسم داستانیم
از هر دو جهان کنار داریم
با آنکه همیشه در میانیم
چون مظهر ظاهریم و باطن
هم عین عیان و هم نهانیم
از ما مطلب نشان اسیری
از نام و نشان چوبی نشانیم
وزن: مفعول مفاعلن مفاعیلن (هزج مسدس اخرب مقبوض)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۹۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۰۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
