هوش مصنوعی: این شعر عرفانی از تجربه‌های سخت و رنج‌های عاشقانه سخن می‌گوید. شاعر سال‌ها در آتش محنت سوخته تا به نور فقر (بی‌نیازی معنوی) رسیده و شمعی در جهان افروخته است. او از عشق حقیقی می‌گوید که تنها با گذراندن سختی‌ها و فداکاری‌ها به دست می‌آید. شاعر به کسانی که ادعای عاشقی می‌کنند اما از عمق آن بی‌خبرند، اشاره می‌کند و از فداکاری خود در راه عشق سخن می‌گوید. در نهایت، او از سوختن کامل در آتش عشق و فراق می‌گوید.
رده سنی: 18+ این شعر دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و تجربه زندگی دارد. همچنین، برخی از اصطلاحات و مفاهیم به‌کاررفته مانند «نار محنت»، «فن عشق»، و «سوختن در آتش عشق» ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر سنگین و نامفهوم باشد.

شمارهٔ ۴۰۳

در طریقت سالها در نار محنت سوختیم
تا بنور فقر شمعی در جهان افروختیم

هر که لاف از عاشقی ز ددان که ابجد خوان ماست
تا بفن عشق ورزی نکته ها آموختیم

جامه چاکان گر چه بودند در حقیقت پرده در
ما باستادی نگر کانها چگونه دوختیم

هرکسی مالی و ملکی کرد حاصل در جهان
همت ما بین که نقد عشق او اندوختیم

گر چه در بازار عشقش هرکسی چیزی خرید
مابسودای غم او خویش را بفروختیم

چونکه غیرت پرده عزت ز رویش برگرفت
آتشی در کاینات افتاد و کلی سوختیم

چون بدست مافتاد از وصل او گنج روان
زان اسیری وام ایام فراقش توختیم
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۰۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۰۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.