هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی از عشق به معشوق و وحدت وجود سخن می‌گوید. شاعر از دیدار یار و جلوه‌های عشق می‌سراید و بر بی‌اعتباری دنیا و اهمیت عشق حقیقی تأکید دارد. همچنین، به موضوعاتی مانند وحدت وجود، بی‌اعتنایی به دنیا، و انتقاد از زاهد ریاکار پرداخته شده است.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عمیق عرفانی و انتقادی است که ممکن است برای مخاطبان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، برخی از مضامین مانند بی‌اعتباری دنیا و نقد زهد ریاکارانه نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.

شمارهٔ ۲

یارم چو نقاب از رخ چون ماه گشودست
از پرده هر ذره بمن مهر نمودست

یک ذات بنقش دو جهان دید هویدا
هرکس که دل از زنگ دویی پاک ز دودست

تا یار ز خلوتگه خود رفت بصحرا
زان کوکبه آفاق پر از گفت و شنودست

زاهد چه شد آخر که شدی منکر عشاق
انکار تو در عشق بما گو ز چه بودست

جان و دل و دین دادم و وصل تو خریدم
در عشق مرا بین که چه سودا و چه سودست

جان من شوریده بدنام همیشه
مست می وصل تو علی رغم حسودست

یکسان برماوصل و فراقست اسیری
چون جان و دلم مست می جام شهودست
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.