هوش مصنوعی: این متن یک شعر عرفانی و مذهبی است که به ستایش حضرت علی (ع) پرداخته و او را به عنوان آینهٔ خدا، گنج بقا، نور هدایت، مشکل‌گشا، صاحب لوای قربت، خورشید ولایت، عارف به علم کشف، دریای معرفت، کوه وقار و سخاوت، و سر دایرهٔ وجود توصیف می‌کند. شعر بر جایگاه والای حضرت علی (ع) در عرفان و ولایت تأکید دارد.
رده سنی: 15+ محتوا دارای مفاهیم عمیق عرفانی و مذهبی است که درک آن نیاز به سطحی از بلوغ فکری و آشنایی با مبانی عرفان اسلامی دارد. همچنین، استفاده از اصطلاحات تخصصی عرفانی ممکن است برای کودکان قابل فهم نباشد.

شمارهٔ ۱۴

آئینه خدا بخدا مرتضی علیست
گنج بقا و نور لقا مرتضی علیست

مشکل گشا بقول سلونی ولو کشف
معجزنما بروز وغا مرتضی علیست

صاحب لوای منزلت قربت و وصال
مسندنشین ملک دنا مرتضی علیست

خورشید آسمان ولایت ولی حق
خیرالوری و نور هدی مرتضی علیست

واقف ز سر لم یزلی از ره عیان
عارف بعلم کشف و صفا مرتضی علیست

دریای در و معرفت و گوهر یقین
کوه وقار وجود و سخا مرتضی علیست

آن نشاة که ختم ولایت بود بر او
چون گویمت قبول نما مرتضی علیست

آن سر دایری که بهر دور ظاهر است
چشم بصیرتت بگشا مرتضی علیست

آن کاملی که گفت انااللوح و القلم
هم عرش و هم زمین و سما مرتضی علیست

آن کو کلام ناطق و سری است کس مدان
برتر شده ز چون و چرا مرتضی علیست

گر شاه اولیاطلبی و امام دین
بشنو اسیریا بخدا مرتضی علیست
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.