هوش مصنوعی: این متن عرفانی بر اهمیت و کمال دل در رسیدن به حقیقت تأکید دارد. دل به عنوان آینه‌ای از کمال حقیقت توصیف شده و عشق به عنوان تنها درمان دل معرفی می‌شود. شاعر بیان می‌کند که دل فراتر از مکان و زمان است و عاشقان حقیقی، جان خود را فدای آن می‌کنند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی نیاز دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

شمارهٔ ۱۷

هر جا ظهور یافت کمال و صفای دل
عالم نبود ذره اندر فضای دل

آن مظهری که سر عیان زو عیان نمود
جستم بهر دو کون و ندیدم ورای دل

آئینه کمال حقیقت دلست و بس
هر دو جهان شدست ازین رو فدای دل

کی مرغ دل اسیر مکان بود یا زمان
در لامکان بود همه سیر مقای دل

گنج نهان چو هست هویدا بکنج دل
گشتند ازین جهت همه شاهان گدای دل

هر دل که در هوای تو جان را نثار کرد
شد رهبر کمال یقین آن هوای دل

گفتم دوای این دل بیچاره چیست گفت
جز درد عشق نیست اسیری دوای دل
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.