ما دل و دین در قمار عشق جانان باختیم
خلوت جانرا ز رخت غیر وا پرداختیم

تا نباشد قلب نقد جان و دل در عشق او
سالها در بوته درد و غمش بگداختیم

چون وصال او نشد حاصل من مشتاق را
سوختیم از آتش شوق و بهجران ساختیم

ما بچوگان رضا بودیم گوی عاشقی
تا سمند عشق در میدان محنت تاختیم

تا عیان شد مهر روی تو ز ذرات جهان
آفتاب و ذره را از یکدگر نشناختیم

در خرابات فنا تا از می وصلیم مست
شور و غوغای اناالحق در جهان انداختیم

زاهد از بهر بهشت و حور دنیا را بباخت
بهر دیدارش اسیری ما دو عالم باختیم