و از آن جمله بَوادِه و هُجُوم است، بواده آن بود کی ناگاه اندر دلت افتد از غیب بر سبیل وهلت، اندوهی واجب کند یا شادی. و هجوم آن بود که بر دل آید بقوّت وقت بی کسب تو، و مختلف بود اندر انواع بحسب قوۀ وارد و ضعف او، و ازیشان بعضی باشند کی بواده ایشانرا از حال خویش بگرداند و هواجم در ایشان تصرف کنند و گروهی باشند که قوّت آن دارند که هیچ حال ایشان را بنگرداند و ایشان سادات وقت باشند چنانک شاعر گوید شعر:

لاتَهْتَدی نُوَبُ الزَّمانِ اِلَیْهِمِ
وَلَهُم عَلَی الخَطبِ الجَلیلِ لِجامُ

«ابوعلی عثمانی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir