ابر آمد و بگریست بر اطراف چمنها
شد شسته به شبنم رخ گلها و سمنها

با داغ تو رفتند شهیدان تو زین باغ
چون لاله به خون جگر آغشته کفن ها

از ما سخنی بشنو و با ما سخنی گوی
کز بهر تو بسیار شنیدیم سخنها

گه ناز و گهی عشوه، گهی جور و گهی لطف
غیر از تو چه داند دگری این همه فن ها؟

در عشق تو صبر و دل و دینم شد و اکنون
مانده است در این واقعه شاهی تن تنها