هوش مصنوعی:
این متن عاشقانه بیانگر عشق و دلدادگی شاعر به معشوق است. شاعر از بلاها و رنج‌های عشق می‌گوید، اما با وجود همه‌ی این‌ها، عشقش پایدار و وفادار است. او از معشوق می‌خواهد که به او توجه کند و از غمزه‌هایش دریغ نورزد. شاعر همچنین به صبر و انتظار خود در راه عشق اشاره می‌کند و با وجود جفای معشوق، باز هم به او وفادار است.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم عاشقانه‌ای است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سال قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و کنایه‌های ادبی ممکن است برای گروه‌های سنی پایین دشوار باشد. بنابراین، این متن برای نوجوانان و بزرگسالان مناسب‌تر است.
شمارهٔ ۶
جان بهر تو در بلاست ما را
دل پیش تو مبتلاست ما را
پیشت به دعا برآورم دست
در دست همین دعاست ما را
هر شب به هوای خاک کویت
دیده به ره صباست ما را
در منزل ما چو مه نیایی
خود طالع آن کجاست ما را
تو ناوک غمزه زن، که پیشت
سینه سپر بلاست ما را
مخرام چو گل قبا گشاده
چون جامه ی جان قباست ما را
شاهی چه غم ار جفا کند یار
چون رو به ره وفاست ما را
دل پیش تو مبتلاست ما را
پیشت به دعا برآورم دست
در دست همین دعاست ما را
هر شب به هوای خاک کویت
دیده به ره صباست ما را
در منزل ما چو مه نیایی
خود طالع آن کجاست ما را
تو ناوک غمزه زن، که پیشت
سینه سپر بلاست ما را
مخرام چو گل قبا گشاده
چون جامه ی جان قباست ما را
شاهی چه غم ار جفا کند یار
چون رو به ره وفاست ما را
وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
