هوش مصنوعی:
این متن شعری عاشقانه و عارفانه است که در آن شاعر از زیبایی و جمال معشوق و درد عشق سخن می‌گوید. او از رشک و حسد گلها و لاله‌ها به معشوق، بی‌مزگی زندگی بدون درد عشق، و ناشنیده ماندن ناله‌هایش در شب سخن می‌گوید. همچنین، شاعر اشاره‌ای به نامه‌های عاشقانه و تأثیر پیام‌رسان معشوق دارد.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق عاشقانه و عارفانه است که درک آن برای مخاطبان جوان‌تر ممکن است دشوار باشد. همچنین، برخی از واژه‌ها و استعاره‌های به کار رفته نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارند.
شمارهٔ ۱۵
ای در بهار حسن تو گلها و لاله ها
وی لاله را ز رشک تو پر خون پیاله ها
بی چاشنی درد تو هست آب زندگی
زهری که دهر میدهدم در نواله ها
شب با سگان کوی تو گفتیم درد خویش
فریادهای ما نشنیدی و ناله ها
پر شد صحیفه ی دلم از داغ شاهدان
یک یک چو نام های کسان بر قباله ها
حرفی اگر ز نامه ی شاهی فتد قبول
از عشق بر رسول تو خواند رساله ها
وی لاله را ز رشک تو پر خون پیاله ها
بی چاشنی درد تو هست آب زندگی
زهری که دهر میدهدم در نواله ها
شب با سگان کوی تو گفتیم درد خویش
فریادهای ما نشنیدی و ناله ها
پر شد صحیفه ی دلم از داغ شاهدان
یک یک چو نام های کسان بر قباله ها
حرفی اگر ز نامه ی شاهی فتد قبول
از عشق بر رسول تو خواند رساله ها
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
