هوش مصنوعی:
شاعر در این شعر از نبود همراهی و همدلی با معشوق شکایت می‌کند و بیان می‌کند که با وجود عشق و درد فراوان، از اقبال و خوشبختی کمی برخوردار است. همچنین، او از ناامیدی و نبود شادی در زندگی خود می‌گوید و به رقیب اشاره می‌کند که چندان شایسته نیست. در نهایت، شاعر از غم و اندوهی می‌گوید که جای آن در زندگی او خالی نیست.
رده سنی:
16+
مفاهیم عمیق عاشقانه و غمگین در شعر وجود دارد که درک آن‌ها برای سنین پایین‌تر دشوار است. همچنین، موضوعات ناامیدی و اندوه نیاز به بلوغ فکری دارد تا به درستی درک شود.
شمارهٔ ۳۶
مرا گر با تو روی همدمی نیست
گدایان را به سلطان محرمی نیست
ز عشقم درد و غم در دل بسی هست
به اقبال توام زینها کمی نیست
پری را ماند آن مه در لطافت
رقیبش نیز چندان آدمی نیست
کسی را گلبن امید نشکفت
در این بستان که بوی خرمی نیست
خط جانان بکین برخاست، شاهی
به غم بنشین، که جای بیغمی نیست
گدایان را به سلطان محرمی نیست
ز عشقم درد و غم در دل بسی هست
به اقبال توام زینها کمی نیست
پری را ماند آن مه در لطافت
رقیبش نیز چندان آدمی نیست
کسی را گلبن امید نشکفت
در این بستان که بوی خرمی نیست
خط جانان بکین برخاست، شاهی
به غم بنشین، که جای بیغمی نیست
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
