یار خط بر روی زیبا میکشد
سبزه بر گلبرگ رعنا میکشد

ماه را دامی ز عنبر مینهد
لاله را داغی ز سودا میکشد

سنبل از سودای مشکین کاکلش
طره شبرنگ در پا میکشد

در چمن سرو از فرو دستان اوست
خویش را چندین چه بالا میکشد

ای ملامت گو، من و خاک درش
گر ترا خاطر به صحرا میکشد

میکشد پیکان ز دل، آه از جگر
شاهی از دست تو اینها میکشد