چو ساقی آن قدح لاله گون بگرداند
دلم خیال لبش در درون بگرداند

صبا ز لعل تو تا غنچه را دهد بویی
هزار بار دلش را بخون بگرداند

به پیر عقل بگوئید، تا برای خدا
عنان ز صحبت اهل جنون بگرداند

گرفتم آنکه براند رقیبم از در تو
دل مرا ز وفای تو چون بگرداند؟

ز لوح وصل چه خواند به بخت بد، شاهی
مگر نوشته گردون دون بگرداند