بتان که شیوه جور و ستیز میجویند
ز بهر کشتن ما تیغ تیز میجویند

دلی که میشود از درد عشق سرگردان
در آن دو سلسله مشکبیز میجویند

چو تو کرشمه کنان میرسی، دگر خوبان
ز شرم روی تو راه گریز میجویند

کسان که طره شمشاد میزنند گره
هلاک فاخته صبح خیز میجویند

به تیغ هجر تو شاهی نه آن شهید بلاست
که خون او بگه رستخیز میجویند