هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی از حافظ، به ستایش معشوق و بیان بی‌ثباتی دنیا می‌پرد. شاعر از عشق و جذبه‌های آن سخن می‌گوید و اشاره می‌کند که دولت و قدرت دنیوی پایدار نیست، اما سایه‌ی عشق و معنویت همیشگی است. همچنین، به موضوع تسلیم در برابر عشق و فراز و نشیب‌های زندگی اشاره دارد.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه در شعر وجود دارد که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اشارات فلسفی و انتزاعی متن نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.

شمارهٔ ۸۳

شبی که کوی تو ما را مقام خواهد بود
زمانه تابع و گردون بکام خواهد بود

زوال دولت پیر مغان مجو ای شیخ
که ظل عالی او مستدام خواهد بود

همه بضاعت خود عرضه میکنند آنجا
قبول حضرت او تا کدام خواهد بود

کنون که جان جهانی، کرشمه ای میکن
مگو که دولت خوبی مدام خواهد بود

سریر سلطنت ار جا دهند شاهی را
سگان آن سر کو را غلام خواهد بود
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۸۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۸۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.