دل که پیش تو راز میگوید
غم دیرینه باز میگوید

عقل سودای زلف خوبان را
فکر دور و دراز میگوید

مگر استاد جور پیشه ترا
همه تعلیم ناز میگوید

شمع میگوید از رخت سخنی
سخن جانگداز میگوید

گفت شاهی به گوش جان بشنو
که ز روی نیاز میگوید