سفر گزیدم و داغ تو بر دلست هنوز
جهان بگشتم و کوی تو منزلست هنوز

چه سود همچو صبا عرصه جهان گشتن
چو دل به سرو بلند تو مایلست هنوز

تو ای رفیق که آسوده ای، قدم بردار
کز آب دیده مرا پای در گلست هنوز

به گریه گفتمش: از حال من مشو غافل
به خنده گفت که: بیچاره غافلست هنوز

طریق عشق، به ناموس میرود شاهی
پیاله ای دو سه دیگر، که عاقلست هنوز