زهی از خطت نرخ عنبر شکسته
قدت سرو را دست بر چوب بسته

غباریست خطت نشسته بر آن لب
بلی، خط یاقوت باشد نشسته

ز خرمای وصل تو ذوقی نیابند
کسانی که از خار گردند خسته

دلم بسته شد در شکنهای زلفت
از آنروی گشتم چنین دلشکسته

تو جایی که باشی، که باشند خوبان؟
ز خاشاک با گل نبندند دسته

در این باغ، روزی که نارسته بودم
چو لاله نبودم ز داغ تو رسته

دل شاهی از زلف خوبان هراسد
چو آهوی از دام صیاد جسته