دلا از مردمی بویی نداری
اگر سودای دلجویی نداری

حرامت باد عمر، ار موسم گل
حریفی و لب جویی نداری

چو عنبر لاف زلفش تا کی ای مشک؟
کز این معنی تو هم بویی نداری

تو خوش باش ای ملامت گو، که چون من
دل اندر دست بدخویی نداری

به تیغ هجر، شاهی را میازار
کز او بهتر دعاگویی نداری