هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه از ابن یمین، شاعر فارسی‌زبان، بیانگر عشق و اشتیاق شدید شاعر به معشوق است. او با استفاده از تصاویر زیبا و استعاره‌های غنی، مانند مقایسه گلها با خار در حضور معشوق و تشبیه دل به بازاری گرم از عشق، احساسات خود را توصیف می‌کند. شاعر از درد فراق و رشک به طبیعت که از نزدیکی به معشوق برخوردار است، می‌نالد و در نهایت از معشوق می‌خواهد که مانند آستین، دستگیر او باشد.
رده سنی: 16+ این شعر حاوی مضامین عاشقانه عمیق و استفاده از استعاره‌های پیچیده است که درک آن‌ها ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند رشک و درد عشق نیاز به بلوغ عاطفی دارد.

شمارهٔ ۷۴

گلهای نوشکفته بهر بوستان که هست
پیش رخ تو خار نماید چنانکه هست

با دود و آتش جگر و دل ز رشک تست
هر لاله ئی که باشد و هر ارغوان که هست

گر بهر سرو سرکش تو نیست پس چراست
در جویبار چشم من آب روان که هست

از دست دیده کار دل من بجان رسید
کو آشکار میکندش هر نهان که هست

گر چه یقینست آنکه دهن نیستت ولی
میافکند حدیث توأم در گمان که هست

باریکتر ز موی میانت دقیقه ایست
کز وی بجز کمر ندهد کس نشان که هست

تا دستگیر بنده شوی همچو آستین
باشد سرم همیشه بر این آستان که هست

بازار دل چو ز آتش سودای تست گرم
کمتر ز سود نیست مرا هر زیان که هست

ابن یمین مخواه دل از دلستان که نیست
گر بایدت بیا ببر این نیم جان که هست
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۷۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۷۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.