هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی، توصیفی زیبا از معشوق و احساسات شاعر نسبت به اوست. شاعر با استفاده از تصاویر شاعرانه مانند ماه، آفتاب، بنفشه، غنچه و خورشید، زیبایی معشوق و تأثیر آن بر خود را بیان می‌کند. همچنین، از مفاهیمی مانند عشق، اشک، بلا و بهشت برای انتقال عمق احساسات خود استفاده می‌کند.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مفاهیم عمیق عاشقانه و عرفانی است که درک آن برای مخاطبان جوان‌تر ممکن است دشوار باشد. همچنین، برخی از اصطلاحات و تشبیهات به دانش ادبی و بلوغ فکری نیاز دارند.

شمارهٔ ۱۴۴

نگار ماه رخم چون نقاب بگشاید
ز خجلتش عرق از آفتاب بگشاید

شوم بنفشه وش از فرق تا قدم همه گوش
گهی که غنچه ز بهر خطاب بگشاید

رخش ببینم و اشکم شود روان آری
ز دیده پرتو خورشید آب بگشاید

بچار میخ بلا در کشد چو خیمه دلم
بیک گره که ز مشکین طناب بگشاید

چو لعل او به تبسم گهر فشان گردد
ز جزع بنده عقیق مذاب بگشاید

توان رسید بکام از لبش بوعده او
گهی که آبحیات از سراب بگشاید

مرا هوای لب می پرست او چه عجب
ز ثقبه عنبی گر شراب بگشاید

دری بر ابن یمین از بهشت باز شود
نگار حور وشم گر نقاب بگشاید
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۴۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۴۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.