نگار ماه رخم چون نقاب بگشاید
ز خجلتش عرق از آفتاب بگشاید

شوم بنفشه وش از فرق تا قدم همه گوش
گهی که غنچه ز بهر خطاب بگشاید

رخش ببینم و اشکم شود روان آری
ز دیده پرتو خورشید آب بگشاید

بچار میخ بلا در کشد چو خیمه دلم
بیک گره که ز مشکین طناب بگشاید

چو لعل او به تبسم گهر فشان گردد
ز جزع بنده عقیق مذاب بگشاید

توان رسید بکام از لبش بوعده او
گهی که آبحیات از سراب بگشاید

مرا هوای لب می پرست او چه عجب
ز ثقبه عنبی گر شراب بگشاید

دری بر ابن یمین از بهشت باز شود
نگار حور وشم گر نقاب بگشاید