هوش مصنوعی: این شعر به ستایش ماه مهربان و فصل خزان می‌پردازد و از زیبایی‌های طبیعت و احساسات شاعرانه سخن می‌گوید. همچنین به مدح و ستایش شخصی به نام "شاه جهان طغای تمرخان" اشاره دارد و از فضایل او سخن می‌راند. شاعر از غم و شادی، عشق و زیبایی صحبت می‌کند و از عناصر طبیعی مانند آتش، آب، و سیمرغ برای بیان احساسات خود استفاده می‌نماید.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مفاهیم عمیق شاعرانه و ادبی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. همچنین استفاده از اصطلاحات و تشبیهات ادبی نیاز به درک بالاتری از زبان و ادبیات فارسی دارد.

شمارهٔ ۱۵۳

ای ماه مهربان مه مهرست می بیار
بزمی بساز فصل خزان خوشتر از بهار

زود آتش گداخته در آب بسته ریز
یعنی در آبگینه فکن لعل آبدار

بر دست من بنه که بجان آمدم ز غم
تا یکنفس بشادی دل رغم روزگار

بوسم زمین بعزت و آنگه ز خرمی
نوشم بیاد بزم چو فردوس شهریار

شهباز همتش چو بپرواز بر شود
سیمرغ زرنگار فلک را کند شکار

شاه جهان طغای تمرخان که آفتاب
دایم بزیر سایه چترش کند مدار

ابراز خجالت کف دریا عطای او
با سوز دل همی رود و چشم اشکبار

از یمن مدحش ابن یمین را علی الدوام
رغم عدو ز گوهر موزون بود یسار

تا ز آفتاب و سایه بود در جهان نشان
باداش سایه بر سر خلق آفتاب وار
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۵۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۵۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.