دی بر در دلدار نشستیم زمانی
گفتیم بگویید که اینجاست فلانی

آن عاشق سرگشته که جز زلف تو کس را
ز آشفتگی حال دلش نیست نشانی

چون نام من شیفته بشنید نگارم
کاندر تن خوبی به جز او نیست روانی

برخاست روانی ز سر ناز و کرشمه
می رفت خرامان چو یکی سرو روانی

آمد به رضا جویی عشاق و چو دیدم
دیدیم بتی قوت دل قوت جانی

چون دیده ی موری و چو یک تاره ی مویی
آورد به بازار دهانی و میانی

هر چند سخن گفتن شیرینش یقین است
لیک از دهنش می شنوم دل به گمانی

سازد سپر ماه زره هر که بیابد
از غمزه ی ابروی خوشش تیر و کمانی

گردون چو وی و ابن یمین پیش نیارد
دیگر به جهان وعده دهی عشوه ستانی