هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی به ستایش معشوق و بیان احساسات شاعر نسبت به او می‌پردازد. شاعر با استفاده از تصاویر زیبا مانند سرو، سیم، ماه و خورشید، جمال معشوق را توصیف می‌کند و از عشق و اشتیاق خود سخن می‌گوید. همچنین، او از رنج‌های عشق و انتظار دیدار معشوق می‌نالد و از خداوند طلب یاری می‌کند.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مفاهیم عمیق عاشقانه و عرفانی است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و تجربه‌ی عاطفی نیاز دارد. همچنین، استفاده از صنایع ادبی و استعاره‌های پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

شمارهٔ ۳۲۴

یا رب کراست چون تو نگاری شکرلبی
سروی سمنبری صنمی سیم غبغبی

جانی بلطف و جمله خوبان چو قالبند
هرگز بلطف جان نشود هیچ قالبی

چون هست نور روی تو گو مه دگر متاب
با نور آفتاب چه حاجت بکوکبی

نسبت مکن بماه نو ابروی خویش را
کوهست پیش ابروی تو نعل مرکبی

بس روزها که در غمت آورده ام بشب
بر یاد آنکه با تو بروز آورم شبی

در آرزوی زلف چو شام تو هر سحر
مائیم و آب دیده و آهی و یا ربی

دائم در آنهوس که تو آئی بپرسشم
شکرانه جان همیدهم ار گیردم تبی

یکشب خیال تو لب بر لبم نهاد
گفتم که حاصلم ز تو جانیست بر لبی

تا در سفر چها کشد ابن یمین چو دید
روز وداع ماه تو در قلب عقربی
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۲۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.