هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی و اخلاقی است که در آن شاعر به ستایش عدالت و مهربانی خداوند و پیامبران مانند موسی و محمد می‌پردازد. او از رهبری الهی و نور هدایت در تاریکی‌های زندگی سخن می‌گوید و به عشق و بندگی خود نسبت به معبود اشاره می‌کند. شاعر همچنین از دوران جوانی و تاریکی‌های آن یاد می‌کند و اینکه چگونه نور هدایت او را روشن کرده است. در پایان، او به فضل و عنایت الهی اشاره می‌کند و می‌گوید که هیچ عیبی در هنر و وجودش نمی‌بیند، مگر آنچه نزد خداوند است.
رده سنی: 15+ این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و مذهبی است که برای درک کامل آن، مخاطب نیاز به بلوغ فکری و آشنایی با مفاهیم دینی و فلسفی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیهات پیچیده ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال دشوار باشد.

شمارهٔ ٣٣

ای جوانبختی که در خلوتسرای کاینات
رأی پیرت میگشاید پرده از ابکار غیب

در جهان عدلت چو موسی تا ید بیضا نمود
گوسفند از گرگ بیند مهربانی شعیب

تا نشستی چون محمد بر سریر سروری
من بپا استاده ام در بندگی همچون صهیب

در جنابت ظلمت از روز شبابم محو گشت
زین خوشم چون تیره شب روشن شد از انوار شیب

پیش ازین با من عنایت بیش ازین بودی ترا
لیس فیما یدعیه العبد یا مولای ریب

پای در دامن کشیدم مدتی چون خار پشت
وز تفکر سر فرو بردم کشف آسا بجیب

موجب حرمان ندیدم در وجود خویشتن
هیچ چیز الا هنر کان هست نزدیک تو عیب
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ٣٢
گوهر بعدی:شمارهٔ ٣۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.