هوش مصنوعی:
شاعر از آشپزی ناشی و بد خود شکایت می‌کند که به خاطر پختن آش بد معروف شده است. او توصیف می‌کند که همیشه مست است و هرچه مایع یا جامد در دسترس داشته را ریخته یا شکسته است. حتی اگر عصای موسی یا ذوالفقار علی را داشت، باز هم نمی‌توانست درست عمل کند. تنور آشپزی او همیشه داغ و ارتش او (احتمالاً اشاره به ظروف و ابزار آشپزی) همیشه درهم برهم است. در پایان می‌پرسد آیا کسی جز او چنین آشپز بدی دارد.
رده سنی:
15+
این شعر دارای مفاهیم طنزآمیز و خودانتقادی است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین اشاره به مستی و استفاده از اصطلاحات ادبی کلاسیک نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.
شمارهٔ ١۶۶
مطبخی ایست ناگوار مرا
شهره گشته بآش پختن کست
تا بشام از سحر بود بنگی
وز سحر تا بشام باشد مست
هر چه از مایعات یافت بریخت
و آنچه از جامدات جست شکست
گر بقبض آورد عصای کلیم
ور بود سوی ذوالفقارش دست
دایم آنش بود تنور آشاب
اکره الجیش این بود پیوست
بنگر تا بغیر ابن یمین
اینچنین مطبخی کسی را هست
شهره گشته بآش پختن کست
تا بشام از سحر بود بنگی
وز سحر تا بشام باشد مست
هر چه از مایعات یافت بریخت
و آنچه از جامدات جست شکست
گر بقبض آورد عصای کلیم
ور بود سوی ذوالفقارش دست
دایم آنش بود تنور آشاب
اکره الجیش این بود پیوست
بنگر تا بغیر ابن یمین
اینچنین مطبخی کسی را هست
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ١۶۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ١۶٧
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
