هوش مصنوعی:
شاعر در این متن خود را به عنوان موجودی با صفات بی‌شمار معرفی می‌کند که صفاتش عین ذات اوست. او خود را چشمه‌ای می‌داند که آب حیات از آن جاری است و مخاطب را تشویق می‌کند که این وصف را درک کند و آن را افسانه نپندارد.
رده سنی:
15+
متن دارای مفاهیم عرفانی و ادبی پیچیده‌ای است که برای درک کامل آن، مخاطب نیاز به سطحی از بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات کلاسیک دارد.
شمارهٔ ١۶٧
منم ابن یمین ذاتی که او را
هزار و یک چو بشماری صفاتست
چه میگویم صفت گر باز خواهی
صفات حضرت من عین ذاتست
منم آن چشمه کزوی می تراود
نمی کان نم بنام آبحیاتست
توهم این وصف داری گر بدانی
مپنداری که آن از ترهاتست
هزار و یک چو بشماری صفاتست
چه میگویم صفت گر باز خواهی
صفات حضرت من عین ذاتست
منم آن چشمه کزوی می تراود
نمی کان نم بنام آبحیاتست
توهم این وصف داری گر بدانی
مپنداری که آن از ترهاتست
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ١۶۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ١۶٨
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
