هوش مصنوعی:
این متن درباره رضایت به زندگی ساده و بی‌نیازی از مال دنیا است. شاعر بیان می‌کند که هر کس که زندگی متوسطی دارد و به دیگران محتاج نیست، در واقع پادشاه زمان خود است و نیازی به جاه و مقام ندارد. او توصیه می‌کند که بیش از این طمع نکنید، زیرا هر چه بیش از نیاز داشته باشید، یا به وارثان می‌رسد یا به تاراج می‌رود.
رده سنی:
15+
مفاهیم عمیق اخلاقی و فلسفی موجود در متن برای درک و تجزیه و تحلیل، به سطحی از بلوغ فکری نیاز دارد که معمولاً در نوجوانان و بزرگسالان یافت می‌شود.
شمارهٔ ١٩۴
هر که دارد کفاف عیش چنان
که نباشد بدیگری محتاج
کلبه ئی نیز باشدش که ازان
نکند هر دمش کسی اخراج
در جهان پادشاه وقت خود است
وینچنین شاه ننگرد سوی تاج
بیشتر زین مجوی ابن یمین
تا نمانی مگر ازین منهاج
کانچه افزون ازین کنی حاصل
بهره وارثست یا تاراج
که نباشد بدیگری محتاج
کلبه ئی نیز باشدش که ازان
نکند هر دمش کسی اخراج
در جهان پادشاه وقت خود است
وینچنین شاه ننگرد سوی تاج
بیشتر زین مجوی ابن یمین
تا نمانی مگر ازین منهاج
کانچه افزون ازین کنی حاصل
بهره وارثست یا تاراج
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ١٩٣
گوهر بعدی:شمارهٔ ١٩۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
