هوش مصنوعی:
این متن شعری است که در آن شاعر به ستایش از یک شخصیت بزرگ و بخشنده می‌پردازد. او مقام این شخص را با عناصری مانند آسمان، شاه و مفتی شرع مقایسه می‌کند و وفاداری خود را به او ابراز می‌دارد. شاعر همچنین از رفتارهای نادرست دیگران انتقاد کرده و خود را به عنوان فردی وفادار و صادق معرفی می‌کند.
رده سنی:
15+
متن دارای مفاهیم عمیق ادبی و اخلاقی است که درک آن‌ها به سطحی از بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات کلاسیک نیاز دارد. همچنین، برخی از استعاره‌ها و تشبیه‌های به کار رفته ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سال قابل درک نباشد.
شمارهٔ ٢١٢
آسمان قدر وزیرا چو تو بر روی زمین
تا زمان هست نبودست و بزرگی نبود
شاه ملک کرمی در بر خود فرزین وار
جای دادی و پسندد ز تو هرکس شنود
بنده بر رقعه اخلاص چو رخ راست رواست
نه چو فرزین که از اینگوشه بدان گوشه دود
من چو پیلم که فرا پیش تو از بیشه خویش
نه چو پشه که دل من بهمه کس گرود
مفتی شرع مکارم چو توئی هست روا
کز بساط کرمت بنده پیاده برود
تا زمان هست نبودست و بزرگی نبود
شاه ملک کرمی در بر خود فرزین وار
جای دادی و پسندد ز تو هرکس شنود
بنده بر رقعه اخلاص چو رخ راست رواست
نه چو فرزین که از اینگوشه بدان گوشه دود
من چو پیلم که فرا پیش تو از بیشه خویش
نه چو پشه که دل من بهمه کس گرود
مفتی شرع مکارم چو توئی هست روا
کز بساط کرمت بنده پیاده برود
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ٢١١
گوهر بعدی:شمارهٔ ٢١٣
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
