روزگاری که ز کس هیچ گزندت نرسد
و اندرو وجه معاشی بنظامت باشد

دیو را طبع تو مزدوری بیمزد کند
گر زیادت طلبی زانچه تمامت باشد

صحت و وجه معاشی و ز کس بیمی نه
اینسعادت بس اگر زانکه مدامت باشد

زهد راهی بود و شیوه رندی راهی
زین دو بنگر که بدل میل کدامت باشد

مرسان غم بدل هیچکس و شاد بزی
عقل باید که همه جای امامت باشد

آب انگور نکو خور که مباحست و حلال
آب زمزم نخوری بد که حرامت باشد

اگرت سیرت از اینسان بود ای ابن یمین
چشمه آب خضر جرعه جامت باشد