شهریارا بدان خدای که او
از جهانت گزید و شاهی داد

روز و شب را زخم نیل فلک
هم سفیدی و هم سیاهی داد

ز بر آسمان و زیر زمین
گاه قسمت بماه و ماهی داد

که مرا مر کبیست کز سستی
تن بیکباره در تباهی داد

کرده بر خویشتن خری ثابت
هر که بر اسبیش گواهی داد

باز ماند رهی ز راه گرش
باره باد پا نخواهی داد

نظری کن که بنده ابن یمین
شرح احوال خود کماهی داد